پل صراط بر اساس دین اسلام پلی است که در روز قیامت هر فردی برای ورود به بهشت باید از آن بگذرد.گفته شده این پل نازک تر از مو و برنده تر از شمشیر است که باعث می شود گناه کاران در زیر آن افتاده و مورد عذاب الهی قرار بگیرند. عبور از پل صراط مسئله ای است که ذهن هر مسلمانی را به خودش در گیر کرده است. کسی می‌تواند از صراط آخرت رد شود که در دنیا بر صراط مستقیم حرکت کند و مصداق صراط دنیا دین حق، راه ولایت و متابعت از امام علی(ع) است.
برای عبور از گردنه پل صراط چه کار های باید انجام بدهیم؟
آخرت هر انسانی، بازتاب دنیای اوست و آن چه در مواقف آخرت مشاهده می‌کند و هر پاداش و کیفری که به او می‌رسد عکس العمل عقاید، افکار، اخلاق، گفتار و رفتار دنیای اوست و گذشتن از صراط آخرت نیز برای هر انسان، وابسته به این است که در دنیا، راه زندگی را چگونه پیموده و در ایّام عمر، چه صراطی را طی کرده است. کسی که در این جهان مسیرش صراط مستقیم انسانیّت بوده او پل صراط قیامت را به آسانی می‌پیماید و به سعادت ابدی نائل می‌گردد و امّا کسی که در این عالم راه زندگی را ترک گفته، به انحراف و کج روی گرائیده و به خلق و خوی درندگان متخلّق شده است نمی‌تواند از صراط قیامت بگذرد و ناچار سقوط خواهد کرد.
با توجه به نکته فوق، صراط آخرت برای افراد با ایمان و با تقوا پهن‌تر نمی‌شود بلکه چون درجات ایمان این افراد در این دنیا و قدرت تصمیم گیری ایشان در انجام واجبات و دوری از محرّمات متفاوت بوده است در قیامت نیز عبورشان از صراط متفاوت خواهد بود بعضی آن را با تندی و در کمال سرعت طی می‌کنند و بعضی با تأنّی و کندی.«مردم در عبور از پل صراط گروه‌های مختلفی هستند صراطی که رقیق‌تر از مو و تیزتر از شمشیر است. بعضی مانند برق گذر می‌کنند، بعضی مثل اسب دونده می‌گذرند، بعضی با دست‌ها و زانوها می‌روند، بعضی راه را با دو پا طی می‌کنند و بعضی به صراط آویخته‌اند گاهی گوشه‌هایی از بدنشان را آتش می‌گیرد.
انسان متقی و مؤمنی که کاملا به وظایف دینی خود عمل می کند هرگاه در میدان گناه قرار می گیرد به سرعت خود را نجات داده و از مسیر گناه گریزان است بر خلاف انسانی که از ایمان محکم و استواری برخوردار نیست این چنین انسانی با وسوسه بسیار گاه تا نزدیکی گناه هم پیش می رود ولی به سبب وجود ایمان در قلبش با سختی بسیار و بر خلاف تمایل درونی گناه را ترک می کند بین این دو مؤمن خیلی فرق است. اولی به سرعت از گناه گذشت بدون این که تمایلی هم داشته باشد تجسم همین رفتار او در قیامت با سرعت گذشتن از پل صراط است و دومی که با سختی از گناه دست کشیده است از صراط می گذرد ولی با تأنی و افتان و خیزان. پس کیفیت گذر از صراط در قیامت ارتباط مستقیم با عملکرد ما در دنیا دارد که چگونه به وظایف دین عمل کرده ایم. در واقع صراط آخرت بازتاب و نتیجه کیفیت رفتار انسان در مواجه شدن با واجبات و محرّمات الهی در این دنیاست به هر مقدار انسان در اثر تقوا قوی‌تر، راحت‌تر و سریعتر از گناه صرف نظر کند و خود را به معصیت آلوده نسازد در آخرت نیز، بازتاب این عمل، گذشتن سریع و برق آسا از پل صراط می‌شود. ولی اگر در اثر ضعف ایمان و تقوا، نتواند در مقابل گناهان مقاومت کند و در ورطه گناه بیفتد در آخرت نیز از پل صراط نمی‌تواند بگذرد و در آتش جهنّم سقوط خواهد کرد.
در مسیر زندگی، یکی از کارهایی که اجر و پاداش فراوانی دارد، خدمت و رسیدگی به بیماران است. چرا که خداوندِ مهربانتر از مادر، به بیماران توجه خاصی داشته و ایام بیماری بندگان مومنش را به صورت ویژه حساب می‌کند. تحمل درد و بیماری آنان را عبادت به حساب آورده و چندین برابر به آنان پاداش می‌دهد.
امام باقر علیه السلام فرمودند:تب یک شب با عبادت یک سال و تب و درد یک شب با عبادت شصت سال و در سه شب با عبادت هفتاد سال برابری می‌کند.آری بیماری را عبادت و بیماران را عابدان شب زنده دار، محسوب می‌نماید. و اینگونه، هر کسی هم که به این عابدان خدمت کند، در درگاه خداوند متعال عزیز و محترم شمرده شده و مورد عنایات خاص پروردگار عالم قرار می‌گیرد.برای خدمت به بیماران نیز، عرصه‌های مختلفی وجود دارد که در بین آنها، پرستاری و رسیدگی به بیمار، ارزش و اهمیت فراوانی دارد.
همچنین بخوانید: حکم روزه گرفتن در ایام کرونا چیست؟
پرستاری از بیماران آنقدر اهمیت دارد که پیامبر خدا صلىالله علیه وآله وسلّم فرمودند :
هر کس یک شبانه روز بیمارى را پرستارى کند ، خداوند ، او را همراه با ابراهیم خلیل ، برمى انگیزد و به سان برقى پُر درخشش ، از صراط مىگذرد . آری پرستاری از مریض، وسیله ای مطمئن برای عبور از پل صراط بوده و اینچنین، هرکس که دغدغه عبور از صراط را دارد، می‌تواند از این وسیله بهره برده و راه پیش روی خود را هموار نماید.با این بیان، معلوم می‌شود که سختیهای پرستاری از بیمار، در مقابل آنچه که انسان به دست می‌آورد، هیچ و به مثابه کاهی در مقابل کوهی است حال که اینگونه است باید برای این امر مقدس قدم برداشت و به یاری بیماران شتافت. مخصوصا بیمارانی که همراه نداشته و نیاز به مراقبت بیشتری دارنداکنون که پرستاری از بیماری، وسیله‌ای است برای عبور از گردنه صراط، هر که دل در گرو سعادت خویش دارد، می‌بایست عاشقانه برای پرستاری و مراقبت از بیماران بشتابد و کمر همت برای خدمت این عزیزان ببندد.
اما توجه به این نکته ضروری است که هرچه کاری اهمیتش بیشتر باشد به همان میزان، پرداختن به آن نیز می‌بایست بیشتر شود. در مسئله پرستاری بیماران ، هم خود این مسئله اهمیت فراوانی دارد و هم پاداشی که برای آن در نظر گرفته شده بسیار ارزشمند است. چرا که اگر کسی موفق به عبور از پل صراط نشود، قافیه را باخته و جهنم و عذاب سوزان آن را برای خود خریده است. از این رو، می‌بایست ازسویی به این کار اهتمام بیشتری ورزید و از سوی دیگر دایره پرستاری خود را وسیعتر نمود.
برای توسعه میدان خدمت نیز، راه‌های زیادی فراروی انسان قرار دارد که در این میان وقف، چیز دیگریست که جلوه و درخشش ویژه‌ای هم دارد.وقف برای پرستاری از بیماران، خدمت ماندگاری است که تا قیامت می‌تواند امتداد داشته و زیر پروبال بسیاری ازبیماران رنجور وتنها را بگیرد با وقف برای پرستاری از بیماران، می‌توان سرپناهی مطمئن برای خدمت صادقانه و بی‌منت برای تمام بیمارانی که به نوعی نیاز به پرستاری و مراقبت دارند بنا نمود با وقف برای پرستاری از بیماران، می‌توان از هم اکنون تا قیامت برای بیماران غریبی که در گوشه‌ی بیمارستان یا در کنج خانه‌ای نیازمند پرستاری هستند چاره‌ای اندیشید و پرستارانی مهربان برای آنان اجیر نمود تا آنان را تروخشک نموده و دردی از دردهای آنان را بکاهند وقف برای پرستاری از بیماران، اجر و تأثیر فراوانی دارد. چرا که یک کار است و چند نتیجه. واقف خیراندیشی که با این انگیزه وقف می‌کند از سویی از پاداش وقف بهره مند شده و نامش در زمره واقفین ثبت می‌شود و از سوی دیگر، پاداش ارزشمند پرستاری از تعداد زیادی از بیماران نصیبش شده و نامش در زمره پرستان بندگان خدا، ثبت می‌شود و از سوی دیگر، با این کار برای تعداد زیادی از افراد مستعد، ایجاد شغل و کار می‌نماید. خدمت و پرستاری آنقدر ارزشمند است که علامه طباطبایی فرموده اند:من حاضرم ثواب تمامی نماز شب هایم را با یک شب پرستاری از بیمار عوض کنم.
کلام آخر:
هرگاه انسان دارای بار سنگین گناه نباشد و سبکبار باشد به راحتی از پل صراط می گذرد، ولیکن مهمترین عامل سبکبار شدن، پذیرش امامت و ولایت امام علی(ع) و دوستی با خاندان رسالت می باشد.