بررسی ژنتیکی حدود پانصد هزار نفر در بریتانیا و آمریکا نشان می‌دهد که هیچ ژن منفردی برای همجنسگرایی وجود ندارد.
برای این تحقیق از داده‌های “بیوبانک بریتانیا و شرکت آمریکایی 23andMe” استفاده شده و نتایج آن در نشریه ساینس منتشر شده است.
این بررسی نشان داد که هیچ ژنی را نمی‌توان ژن همجنسگرایی دانست و رفتار همجنس‌گرایانه فقط تحت تاثیر مجموعه‌ای از تفاوت‌های طبیعی ژنتیکی (واریاسیون) است که حداکثر ۲۵ درصد بر رفتار همجنس‌گرایانه تاثیر دارند.
گلد -یک نهاد غیر دولتی دگرباشان ناظر بر رسانه‌ها- گفت این تحقیق نشان داد “هیچ اندازه مشخصی وجود ندارد که ذات یا محیط چقدر بر رفتار فرد همجنس‌گرا تاثیر می‌گذارند.”
همچنین بخوانید : ازدواج ساندویچی چیست؟
برای این تحقیق، پژوهشگران دانشگاه هاروارد و ام‌آی‌تی، تمام محتوای ژنتیکی (ژنوم) نزدیک به نیم میلیون نفر را در بریتانیا و آمریکا بررسی کردند و از هر کس سوال کردند که آیا منحصرا همجنس‌گرا است یا با جنس مخالف هم همسری می‌کند.
این پژوهشگران دریافتند با در نظر گرفتن کل مجموعه ژن‌های مطالعه شده، ژنتیک در جمعیت مورد بررسی تاثیری بین هشت تا ۲۵ درصد دارد.
این تحقیق همچنین پنج واریاسیون ژنتیکی خاص را یافت که با رفتار همجنس‌گرایانه ربط نشان دادند، یکی از آنها به مسیر بویایی و دیگران به هورمون‌های جنسی ربط داشتند. با این حال مجموع همه اینها با هم، کمتر از یک درصد در رفتار همجنس‌گرایانه تاثیر نشان داد.
”پیش بینی غیرممکن است ”
پروفسور بن نیل متخصص ژنتیک تحلیلی در بیمارستان عمومی ماساچوست که در این پژوهش همکاری داشته گفت: “حتی یک ژن همجنسگرایی وجود ندارد و آزمایش ژنتیک نمی‌تواند رفتار همجنس‌گرایانه را تشخیص دهد.”
“در عمل غیر ممکن است رفتار جنسی فرد را از ژن‌هایش تشخیص داد.”
فا ساتیراپونگ‌ساسوتی دانشمند ارشد شرکت 23andMe هم گفت: “همجنسگرایی تفاوتی طبیعی و عادی در گونه انسان است و دقیقا این موضع را تقویت می‌کند که ما نباید به دنبال درمان همجنسگرایی بگردیم.”
دیوید کورتیس پروفسور ژنتیک در دانشگاه یوسی‌ال در لندن هم گفت: “این پژوهش به وضوح نشان داد که چیزی به اسم ژن همجنسگرایی وجود ندارد.”
“هیچ واریاسیون ژنتیکی در جمعیت وجود ندارد که تاثیری بر گرایش جنسی داشته باشد. بر عکس، آنچه می‌بینیم این است که تعداد زیادی واریاسیون ارتباط بی‌اندازه اندکی دارند.”
“با اینکه همجنسگرایی را ژنتیک تعیین نمی‌کند -همانطور که این تحقیق نشان می دهد- اما این به آن معنا نیست که همجنسگرایی به نوعی بخشی ذاتی و جدایی ناپذیر از شخصیت افراد نیست.”
