جلوگیری از ایدز : رفتارهای منطقی در روابط جنسی ( قسمت دوم )
متن ترجمه :
خب، بیایید دربارهٔ س-ک-س حرف بزنیم. آیا در مورد س-ک-س منطقی‌تر هستیم؟ خب، من اصلاً نمی‌خواهم وارد بحث با مواضع به وضوح غیر منطقیِ افرادی مانند کلیسای کاتلیک بشوم، که فکر می‌کنند اگر کاندوم توزیع شود، همه بیرون می‌روند و س-ک-س خواهند داشت. نمی‌دانم که آیا پاپ بندیکت سخنرانی‌های TED را آنلاین می‌بیند یا نه، اما اگر می‌بینید، من برای شما خبری دارم بندیکت. من همیشه همراهم کاندوم است، و هیچوقت خوابیدن با کسی نصیبم نمی‌شود. (خنده) آنقدری هم آسان نیست. بیایید، شاید شانس شما بهتر باشد.
خب، جدا از شوخی، HIV آنقدری هم آسان از طریق جنسی منتقل نمی‌شود. خب، این بستگی دارد به اینکه چقدر ویروس در خون و جریان‌های بدنتان است. دقیقاً در ابتدا، وقتی که تازه آلوده شده‌اید، ویروس به سطح بسیار بسیار بالایی می‌رسد سپس شما آنتی‌بادی تولید می‌کنید، و سقوط می‌کند به سطوح خیلی پایین برای مدت بلندی، ۱۰ یا ۱۲ سال، اگر عفونت مقاربتی دیگری بگیرید جهش‌هایی خواهد داشت، اما کلاً، چیز بیشتری نخواهد بود تا زمانی که علائم ایدز شروع شوند. و در آن زمان، اینجا، به نظر خوب نمی‌آیید، حس خوبی نخواهید داشت، آنقدری س-ک-س نخواهید داشت.
پس انتقال جنسی HIV اصولاً با این که چند شریک در این بازه‌های بسیار کوتاه زمان که بیشترین حضور ویروس در خون را دارید مشخص می‌شود. خب، این مردم را دیوانه می‌کند چرا که به این معنیست که باید دربارهٔ بعضی گروه‌هایی حرف بزنید که شریک‌های جنسی بیشتری در بازهٔ زمانی کوتاه‌تری نسبت به بقیهٔ گروه‌ها دارند، و این بدنام سازی به حساب می‌آید. من همیشه درباره‌اش کمی کنجکاو بودم چرا که بدنامی چیز بدی است، در حالیکه س-ک-سِ زیاد خیلی هم چیز خوبیست، ولی همین‌جوری می‌گذاریمش. حقیقت اینست که ۲۰ سال از تحقیق بسیار خوب نشان داده است که گروه‌هایی هستند که محتمل‌تر هستند که تعداد زیادی شریک در یک بازهٔ زمانی کوتاه داشته باشند، و آن گروه‌ها، به طور کلی، افرادی که س-ک-س می‌فروشند و شریک‌های صمیمیشان، مردهای همجنس‌گرای مهمانی‌باز که به طور متوسط سه برابر بیشتر از دگرجنس‌گراهای مهمونی‌باز شریک دارند، و دگرجنس‌گراهایی که از کشورهایی می‌آیند که رسم چند همسری و سطح بالایی از استقلال زنان دارند، و تقریباً تمامی آن کشورها در آفریقای شرقی یا جنوبی هستند. و این در اپیدمی‌ای که امروز داریم منعکس شده است.
لذا شما این اشکال ترسناک از آفریقا را می‌توانید ببینید. این‌ها تماماً کشورهایی در آفریقای جنوبی هستند که بین یک در هفت و یک در سه از همهٔ بزرگسالان آلوده به HIV هستند. خب، در بقیهٔ جهان، ما تقریباً چیزی در بین جمعیت عموم نداریم، خیلی خیلی سطوح پایین، ولی به طرز غیرعادی‌ای سطح بالایی از HIV در این جمعیت‌ها داریم که در بالاترین خطر هستند، پس تزریقی‌های مواد، کارگران جنسی، و مردان همجنس‌گرا. و توجه کنید که این داده‌های محلی از لس‌آنجلس است. ۲۵ درصد شیوع میان مردان همجنس‌گرا. البته، شما نمی‌توانید تنها با داشتن س-ک-س بدون محافظت HIV بگیرید. تنها در صورتی می‌توانید HIV بگیرید که با یک شخصِ مثبت س-ک-س بدون محافظت داشته باشید.
در بیشتر نقاط جهان، اگر این معدود ناکارآمدی‌ها در پیشگیری را در نظر نگیریم ما این روزها واقعاً خیلی خوب در س-ک-س تجاری عمل می‌کنیم. میزان استفاده از کاندوم در س-ک-س تجاری در اکثر کشورها بین ۸۰ تا ۱۰۰ درصد است. و، دوباره، این بخاطر یک هم‌طرازی در انگیزه‌ها است. آنچه که برای سلامت عمومی منطقی است برای تک تک کارگران جنسی هم منطقی است چرا که این خیلی برای کسب و کار بد خواهد بود که یک بیماری مقاربتی دیگر داشته باشند. هیچ‌کس این را نمی‌خواهد. و، در واقع، مشتری‌ها هم نمی‌خواهند آلوده به خانه بروند. پس، اصولاً، شما قادرید که میزانِ بسیار بالایی از استفادهٔ کاندوم در س-ک-س تجاری بدست آورید.
اما در روابط «صمیمی»، این بسیار سخت‌تر است چرا که، با زن و یا دوست پسرتان و یا کسی که امیدوارید به یکی از آنها تبدیل شود، ما این توهم رومانتیک و اعتماد و صمیمیت را داریم، و هیچ چیزی به اندازهٔ سؤال «کاندوم من یا کاندوم تو، عزیزم؟» غیر رومانتیک نیست. پس، در مقابل آن، شما واقعاً به یک انگیزهٔ بسیار قوی برای استفاده از کاندوم نیاز دارید.
این، برای مثال، این مرد محترم جوزف نام دارد. او اهل هایاتی است، و ایدز دارد، و احتمالاً س-ک-س زیادی الان ندارد، اما او یک یادآور در میان جمعیت است، از اینکه شما چرا ممکن است بخواهید استفاده‌کنندهٔ کاندوم باشید. این هم همچنین از هایاتی است و یادآور اینست که شما چرا ممکن است بخواهید س-ک-س داشته باشید، احتمالاً. خب، به طرز جالبی، این هم جوزف است بعد از شش ماه از شروع درمان antiretroviral. بی‌دلیل اسمش را اثر لازاروس نگذاشته‌اند. اما این دارد معادلهٔ اینکه چه چیزی در تصمیم‌گیری‌های جنسی منطقی است را تغییر می‌دهد. پس، آنچه که داریم — بعضی مردم می‌گویند، «اوه، خیلی مهم نیست چرا که در واقع، درمان یک پیشگری مؤثر است چرا که میزان حضور ویروس را پایین می‌آورد و لذا انتقال HIV را سخت‌تر می‌کند.» پس، اگر به نمودار سطح ویروس دوباره نگاه کنید، اگر درمان را وقتی که بیمارید شروع کنید، خب، چه اتفاقی می‌افتد؟ میزان حضور ویروستان پایین می‌آید. اما در مقایسه با چی؟ چه اتفاقی می‌افتد اگر درمان نکنید؟ خب، شما می‌میرید، پس، میزان حضور ویروس به صفر می‌رسد. و همهٔ این چیزمیزای سبز اینجا، از جمله جهش‌ها، که به این خاطر هستند که نمی‌توانستید به داروخانه بروید یا داروهایتان تمام شده، یا به یک مهمانی عیاشی سه روزه رفتید و فراموش کردید که داروهاتان را ببرید، یا اینکه شروع کردین به مقاوم شدن، یا هر چی، همهٔ آن ویروس است که اگر درمان نبود، آنها هم نبودند.
حال، آیا من می‌گویم، اوه، خب، استراتژی فوق‌العاده برای پیشگیری، بیایید راحت درمان افراد را متوقف کنیم؟ البته که نه، البته که نه، لازم است که درمان ضد ویروسی را تا جایی که می‌توانیم گسترش دهیم. اما آنچه که دارم انجام می‌دهم پرسشی خطاب به آن افرادی است که می‌گویند درمان بیشتر همان پیشگیری‌‌ای است که می‌خواهیم. این لزوماً درست نیست، و فکر می‌کنم که می‌توانیم از تجربهٔ مردان همجنس‌گرا در کشورهای غنی که نزدیک به ۱۵ سال است که درمان به طور گسترده در دسترس است بیاموزیم، آنچه که می‌بینیم اینست که در واقع، میزان استفاده از کاندوم، که خیلی خیلی بالا بود — جمعیت همجنس‌گراها خیلی سریع نسبت به HIV اقدام کردند، با کمکی بسیار ناچیز از نابغه های سلامت عمومی، به نظرم — میزان استفاده از کاندوم از زمان درمان ناگهان پایین آمد در واقع به دو علت. یکی این فرض است که، «خیل خب، اگر مبتلا باشد، احتمالاً تحت درمانه، و سطح حضور ویروسش پایین خواهد رفت، پس من خیلی هم امن هستم.»
و دیگر آنکه افراد به همان اندازه که از ایدز می‌ترسیدند، از HIV نمی‌ترسند، و حق هم دارند. ایدز بیماری‌ای بود که قبل از کشتنتان شما را زشت هم می‌کرد، ولی HIV یک ویروس ناپیداست که مجبورتان می‌کند روزی یک قرص بخورید. و این ملال‌آور است، ولی آیا به ملال‌آوریِ اجبارِ استفاده از کاندوم در هر باری که س-ک-س دارید هست؟ حالا هر چقدر هم که مست باشید، هر چقدر هم که ایکس زده باشید، هر چی، اگر به داده‌ها نگاه کنیم، می‌توانیم ببینیم که جواب به این سؤال اِی‌ی‌ی است.
این‌ها داده‌های از اسکاتلند هستند. قله را در تزریق‌کنندگان مواد قبل از اینکه برنامهٔ ملی تعویض سرنگ را شروع کنند می‌بینید. بعدش به شدت پایین می‌آید و هم در دگرجنس‌گراها، بیشتر از س-ک-س تجاری و مصرف‌کنندگان مواد، چیز خیلی خاصی بعد شروع درمان ندارید، و آن به خاطر هم‌طرازی انگیزه‌ها است که قبلاً راجع به آن گفتم. ولی در مردان همجنس‌گرا، افزایشی ناگهانی دارید که سه یا چهار سال بعدِ عمومی شدن دسترسی به درمان شروع می‌شود. این‌ها کسانی هستند که تازه مبتلا شده‌اند.
چه مفهومی دارد؟ مفهومش اینست که تأثیر مرکب از کمتر نگران بودن و داشتن ویروس بیشتر در میان جمعیت، آدم‌های بیشتری که زندگی‌ای بلندتر و سالم‌تری می‌گذرانند، با احتمال بیشتر برای خوابیدن با HIV، دارد چیره می‌شود بر تأثیر کمتر بودن سطح حضور ویروس. و این چیز بسیار نگران‌کننده‌ای است. چه مفهومی دارد؟ این یعنی ما باید هر چه که بیشتر درمان می‌کنیم، بیشتر هم پیشگیری کنیم.
آیا این اتفاقی است که دارد می‌افند؟ خیر، و من اسمش را می‌گذارم معمای ترحم. طی روزهای اخیر دربارهٔ ترحم زیاد صحبت کرده‌ایم. آنچه که در وافع دارد اتفاق می‌افتد اینست که مردم قادر نیستند به خودشان بقبولانند که برای کارگران جنسی خواهان خدمات بهداشتی مناسب مربوط به امور جنسی و زایمان باشند، نمی‌توانند ارائهٔ سرنگ به موادی‌ها را بپذیرند، اما به محض آنکه آنها از یک عده خطاکار که ما نمی‌خواهیم از رفتارشان چشم بپوشیم، تبدیل شدند به قربانیان ایدز، ما ناگهان دل‌رحم می‌شویم و برایشان تا انتهای عمرشان داروهای بسیار گران قیمت می‌خریم. این از دیدگاه سلامت عمومی کاملاً نامعقول است.
می‌خواهم حرف‌های نزدیک به آخر را به اینِز اختصاص بدهم. اینز یک فاحشهٔ دو جنسی در خیابان‌های جاکارتاست. هم دختر است هم دول دارد. چرا به این شغل مشغوله؟ خب، معلوم است، چرا که مجبور به این کار شده است چرا که گزینهٔ بهتری ندارد، وَ وَ وَ، و اگر می‌توانستیم بهش خیاطی یاد بدهیم و بهش شغل خوبی در یک کارخانه بدهیم، همه چی خوب می‌شود. این چیزی است که کارگران کارخانه در یک ساعت در اندونزی بدست می‌آورند، به طور متوسط، ۲۰ سنت. استان به استان کمی تغییر می‌کند. من با کارگران جنسی صحبت می‌کنم، برای این اسلاید خاص با پانزده هزار تایشان. و این چیزی است که کارگران جنسی می‌گویند در یک ساعت بدست می‌آورند. لذا، این یک کار عالی نیست، ولی برای خیلی از مردم یک گزینهٔ بسیار منطقی است. خب، اینِز.
ما ابزار، دانش و پول نقد را داریم، و همچنین تعهد پیشگیری از HIV
اینز: پس چرا سرعت شیوع داره زیاد می‌شه؟ اینا همش سیاسی است. وقتی سیاست مطرحه، هیچ چی منطقی نیست.
الیزابت پیسانی: «وقتی سیاست مطرح است، هیچ چیزی منطقی نیست.» خب، از دید یک کارگر جنسی، سیاست‌گذاران منطقی عمل نمی‌کنند. از دید یک نابغه سلامت عمومی، موادی‌ها دارند کارهای احمقانه انجام می‌دهند. منظورم اینست که هر کس منطق متفاوتی دارد. به تعداد انسان‌های این سیاره راه برای منطقی بودن وجود دارد، و این یکی از درخشش‌های وجود انسان است. اما این روش‌های منطقی بودن مستقل از یکدیگر نیستند. لذا برای یک مواد تزریق کن منطقی است که سرنگ اشتراکی استفاده کند و این به خاطر تصمیم احمقانهٔ یک سیاستمدار است، و این برای سیاستمدار منطقی است که آن تصمیم احمقانه را بگیرد چرا که آنها دارند به آنچه که فکر می‌کنند رأی‌دهنده‌ها می‌خواهند جواب می‌دهند. ولی چیزی که هست: رأی‌دهندگان ما هستیم. البته که ما همهٔ آنها نیستم، اما TED اجتماعی از پیشگامان فکری است، و همهٔ کسانی که در این سالن هستند، و همهٔ کسانی که بیرون از اینجا و روی وب این را می‌بینند، به نظر من وظیفه دارند از سیاستمدارانشان بخواهند که سیاست‌هایمان را بر اساس شواهد علمی و عقل سلیم تنظیم کنیم. واقعاً سخت است که بخواهیم شخصاً طرز فکر همهٔ فرانکی‌ها و همهٔ اینزهای جامعه را تحت تأثیر قرار دهیم. اما دست کم می‌توانید با رأیتان جلوی کارهای احمقانهٔ سیاستمدارها را که HIV را گسترش می‌دهد بگیرید.
ممنون.
برای مشاهده نسخه کامل سخنرانی الیزابت پیسانی در مورد جلوگیری از ایدز اینجـــــا کلیک کنید.
