در بسياري از زنان كاهش هورمون، استرس هاي شغلي، مشكلات بين فردي با همسر، يائسگي و ساير مسائل باعث از بين رفتن ميل جنسي مي شود.
زندگي بدون تمايل جنسي!
از دست رفتن ميل جنسي يكي از شايع ترين اختلالات آميزشي است كه زنان زيادي را در سنين مختلف درگير مي كند. برخلاف مردان كه عدم توانايي نعوظ شايع ترين مشكل جنسي آنها مي باشد، در مورد زنان تركيبي از مسائل فيزيكي و روحي باعث ايجاد اختلال در ميل جنسي مي شود و اين چيزي است كه به راحتي با تجويز يك دارو، درمان پذير نخواهد بود. اما امروزه به كمك درمان هاي مختلف ، امكان بازگشت اين غريزه به حالت طبيعي را تا حدودي امكان پذير كرده اند.
از دست دادن ميل جنسي چيست؟
برخلاف تصور عامه، متخصصان معتقدند كه آميزش جنسي متوالي تاثيري بر ميل جنسي و يا خشنودي از آن ندارد.
بعضي ها معتقدند كه ميل جنسي چيزي فراتر از مشكل مربوط به كاهش اين ميل است. انگيزش جنسي يك مولفه بيولوژيكي از اميال است كه بازتاب آن به صورت ميل جنسي خود انگيز شامل تفكر جنسي، تخيل شهوت‌زا و رويا بروز مي‌كند.
در واقع نتيجه سيگنال بدن چيزي مشابه كردار جنسي است. ميل و انگيزش جنسي به طور طبيعي با افزايش سن كاهش مي يابد. اما ميل جنسي تركيبي از فاكتورهاي رواني و بين فردي را نيز در بر مي‌گيرد كه در مجموع باعث آمادگي براي انجام آميزش است.
بالاتر و فراتر از شهوت چيزي مشابه صميميت در روابط باعث ايجاد آمادگي براي آميزش جنسي مي شود.
به عنوان مثال اگر شما از همسر خود ناراحت باشيد ، ممكن است در آن برهه زماني دچار شهوت شويد ولي حاضر نخواهيد بود به همسر خود نزديك شويد. بنابراين تمامي جنبه هاي موثر در ميل جنسي بايد مورد آزمايش قرار گيرد تا دليل اصلي مشكل مشخص شود. شايع ترين عوامل از دست رفتن ميل جنسي در زنان عبارتند از:
1- مشكلات روابط بين فردي: مسائل عملكردي همسر، عدم رضايت روحي در روابط، تولد فرزند و تبديل شدن به پرستار كودك باعث كاهش ميل جنسي مي شود.
2-تاثيرات اجتماعي فرهنگي: استرس‌هاي شغلي، فشار همگنان و تصاوير رسانه اي از جنسيت مي‌تواند به طور منفي ميل جنسي را تحت تاثير قرار دهد.
3-كاهش تستسترون: هورمون تستسترون ميل جنسي مردان و زنان را تحت تاثير قرار مي‌دهد. سطح تستسترون در دهه 20 زندگي زنان در اوج مقدار خود مي‌باشد و سپس به موازات افزايش سن مقدار آن نيز به طور متوالي كاهش خواهد يافت تا دوران يائسگي شروع شود، هر چند كه دوران يائسگي نيز پايان ميل جنسي در همه زنان نيست.
4-مشكلات باليني: بيماري‌هاي روحي مثل افسردگي يا اختلالات تيروئيدي، اندرومتروز و يا فيبرويدز ميل جنسي زنان را تحت تاثير قرار مي‌دهد.
5-داروها: بعضي داروها مثل داروهاي ضد افسردگي خاص، داروهاي كاهنده فشار خون و داروهاي ضد بارداري خوراكي باعث كاهش ميل جنسي مي شود.
6-سن: سطح خون حاوي آندروژن به موازات افزايش سن مدام در حال كاهش خواهد بود.
درمان
بدليل اينكه اين اختلال حاصل تركيبي از مسائل فيزيكي و روحي است، لذا تركيبي از درمان ها براي رفع اين اختلال لازم است.
1- مشاوره فردي/ درمان جنسي: درمان جنسي براي افراد و زوجين بسيار موثر است. عدم ميل جنسي معمولا هر دو طرف را تحت تاثير قرار مي دهد و لذا مشاوره هر دو مي تواند بسيار موثر و مفيد واقع شود.
2-تعويض داروها و يا تغيير در ميزان مصرف: اگر دليل اصلي اختلال داروها باشد، تغيير در نوع دارو و استفاده از درمانهاي جايگزين توصيه مي شود. به عنوان مثال اگر داروهاي ضد بارداري خوراكي باعث كاهش سطح تستسترون شده مي توان از روش هاي ديگر ضد بارداري كه غير هورموني است استفاده كرد.
3-توجه به مشكلات باليني: درمان امراض خاص مثل فيبروئيد به كمك جراحي مي تواند مفيد باشد.
4-استروژن هاي واژني: در زنان يائسه، خشكي واژن كه دليل اصلي عدم رضايت از آميزش است به كمك كرم استروژن واژني قابل درمان است.
5-درمان تستسترون: با اينكه هورمون يا داروي خاصي براي درمان مشكلات جنسي وجود ندارد، اما بعضي متخصصان زنان و زايمان استفاده از اين هورمون را براي افزايش سطح آن به حد طبيعي پيشنهاد مي كنند.
منبع:asheghi4u.blogsky.com
